kobieta

  Moje ciało krzyczało, a ja nakładałam kolejną warstwę maski.Przed klasówką trzęsłam się ze strachu, nie mogłam nic zjeść, a skóra pokryta była wypryskami. Uczyłam się do późna, wstawałam wcześnie, byłam chronicznie przemęczona. Na zewnątrz – uśmiech, sukcesy, kontrola. W środku – rana, której nie chciałam zobaczyć. Pamiętam, jak w rozpaczy wykrzyczałam rodzicom: „Nie sprawiam żadnych nastolatkowych problemów, a wy i tak macie do mnie pretensje!” To bolało. Nie żyłam dla siebie, ale dla nich. A oni